Atatürk'ün Komunizm Hakkında Uyarıları

Cumhuriyet tarihimiz boyunca komünizmi Türk Milleti’ne benimsetmek için türlü oyunlar oynanmış-illegal yöntemler de dahil olmak üzere- bu yolda herşey denenmiştir. (Bugünde Redhack benzeri terör gruplarında olduğu gibi) Bunlardan biri de Atatürk’ü komünizm sempatizanı bir lider gösterme çabasıdır. Oysa Atatürk komünizmi Türkiye Cumhuriyeti için büyük tehdit ve tehlike olarak görmüştür. Atatürk’ün aşağıdaki ifadeleri bu gerçeğin tartışmasız delillerindendir:

“Bugün Avrupa’nın doğusunda bütün uygarlıkları ve hatta bütün insanlığı tehdit eden yeni bir güç belirmiştir. Bütün maddi ve manevi imkânlarını topyekûn bir şekilde dünya ihtilali uğruna seferber eden bu korkunç kuvvet üstelik Avrupalılar ve Amerikalılarca henüz malum olmayan yepyeni siyasal metotlar tatbik etmekte ve rakiplerinin en küçük hatalarından bile mükemmelen istifade etmesini bilmektir. Avrupa’da çıkacak bir savaşın başlıca galibi ne İngiltere ne Fransa ne de Almanya’dır. Sadece bolşevizm(komünizm)dir. Rusya’nın yakın komşusu ve bu memleketle en çok savaşmış bir millet olarak biz Türkler orada cereyan eden olayı yakından izliyor ve tehlikeyi bütün çıplaklığıyla görüyoruz. Uyanan Doğu milletlerinin düşünce yapılarını mükemmelen sömüren onların milli ihtiraslarını okşayan ve kinleri tahrik etmesini bilen bolşevikler yalnız Avrupa’yı değil Asya’yı da tehdit eden başlıca kuvvet halini almıştır.” (Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri c.3 s. 94–95)

“İçerden ve dışardan çeşitli maksatlarla bu akımın (komünizmin) memleketimiz içine girmekte olduğu ve buna karşı akla uygun tedbir alınmadığı takdirde milletin pek çok muhtaç olduğu birlik ve sükûnunu bozan durumların ortaya çıkması imkân dairesinde görülmüştür...” (31 Ekim 1920 SD c.4 s.360–361)
“Moskova’da oynanan oyun ise bir başka türlüdür. Stalin yalnız kendi gençliğine değil dünya gençliğine komünistlik ideolojisini aşılamaya çalışıyor. Komünistlik propagandasının fukarası ve cahili çok ülkelerde ne kolay taraftar topladığı ise ortada bir gerçektir...” (Atatürk’ün İzinde Bir Ömür Böyle Geçti Sabiha Gökçen s.155)